vefat haberleri üst üste..

önce merve'nin babası melda'nın dedesinin vefat haberini aldık.. onun etkisini atlatamadan daha, fakültemizin 2 yıl önce emekli olmuş hocalarından prof. dr. İbrahim Canan'ın üzücü bir trafik kazasında vefat etiğini öğrendik, geçen gün..

fani dünya.. ölüm kendisi sürekli hatırlatıyor..

beyin kanseri olan amcanın hastalığı -ki söylediklerine göre fazla ömrü kalmamış, aylarla sınırlı-ve vefatlar üstüste gelince insan ister istemez ölüm hakkında daha çok düşünmeye başlıyor..

ölümden korkuyor muyum???

aslında hayır.. merak ettiğim bir tecrübe.. bambaşka bir dünyanın kapıları açılıyor elhasılı..
ahh bir de amellerime güvenebilsem..

Ahmet Turan Alkan bir yazısında der ki:
"Hayattaki ölümün acısına yaslanarak bakıldığında 'ölümün öteki yüzü' görünmüyor. Oysa öteki yüzde, ölümdeki hayat var; 'Dünyanın sıkıntısı, dağdağa ve boğucu havasından sıyrıl! Yitirdiğin cennete ve ruhun asıl yurduna dön!' deniliyor. Bu hitaba kulak verenler içinse, ölüm; bir iltifat çağrısına ve aslî mekâna bir davetiyeye dönüşüyor."

n.f.k.'nın dilinden ise, bir başka güzel mana bululuyor ölüm:

"ölüm güzel şey, budur perde ardından haber

hiç güzel olmasaydı, ölür müydü Peygamber"

ölümle kopmayacak olan dünya-ukba bağını ise Efendimiz (s.a.v.)'in şu anlamlı hadis-i şerifinde açıkça görmek mümkün:

“İnsanoğlu öldüğü zaman amel defteri kapanır. Ancak üç şey müstesnâ: İlki sadaka-i câriye, yani hayrı devam eden iyilikler, ikincisi insanlara yararlı cinsten ilim ve nihâyet kendisine dua eden hayırlı evlat."

***
Rabbim hayırlı uzun bir ömürde güzel ameller işleyerek güzel ölümü ,Mevlânâ hazretlerinin ifade ettiği biçimde bir "şeb-i arus" yaşamayı ve sevdiklerimizle o alemde de yeniden bir araya gelebilmeyi nasip etsin, inşallah..